Het sprookje van Leicester City blijft duren. En dat vindt de gemiddelde voetbalfan fantastisch. Want Leicester City is het bewijs dat titels niét kunnen gekocht worden met het grote geld. De bevestiging dat voetbal heerlijk onvoorspelbaar blijft. De underdog die het haalt van de topfavoriet. Passie als wapen tegen de miljoenen. Een sprookje dat waarheid wordt.
Dergelijke sprookjes zijn meestal uitschieters in een bekertornooi. Dat is dan ook meteen de grote charme van die bekercompetities. Bescheiden clubs stijgen er enkele wedstrijden boven zichzelf uit en maken het de toppers erg lastig, of meer nog. Hull City schopte het als tweedeklasser bijvoorbeeld tot de finale in 2014 en kwalificeerde zich zo voor de Europa League.
Wat Leicester City doet, is echter nog veel straffer. Na 30 speeldagen staat de ploeg, die vorig seizoen nog verwikkeld was in een keiharde degradatiestrijd, aan de leiding in de Premier League. De voorsprong op Tottenham Hotspurs, voor aanvang van het seizoen hoogstens een outsider voor de titel, bedraagt vijf punten.
De Premier League, een competitie met 38 speeldagen, waar op het einde van de rit dus de ploeg van de regelmaat beloond wordt. Maar de Premier League is natuurlijk vooral de competitie van het grote geld. Waanzinnige TV-gelden, waanzinnige budgetten, waanzinnige spelerslonen en transfersommen die de pan uitswingen.
Manchester United gaf de voorbije jaren miljoenen uit aan binnenkomende spelers, maar moet vrezen voor een nieuw seizoen zonder prijzen. Stadsgenoot City kan in elke linie over absolute toppers beschikken, maar komt wellicht niet verder dan een eindzege in de League Cup, de minst belangrijke van de binnenlandse competities.
Liverpool moet zijn seizoen dan weer proberen te redden in de Europa League, maar moet vrezen dat het verhaal ophoudt in de kwartfinale tegen Borussia Dortmund. Bij Chelsea, nog zo’n miljoenenclub, moeten ze nu al beginnen denken aan volgend seizoen. En dan is er natuurlijk nog Arsenal. De ploeg waar het altijd net niet is, ook nu de traditionele rivalen het laten afweten in de titelstrijd.
Niet The Gunners stonden op in de titelstrijd toen City en Chelsea niet present tekenden. Neen, het was het erg verrassende Leicester City dat de macht greep in een titelstrijd die erg lang als knotsgek werd omschreven. The Foxes werden gelanceerd door een uitstekende start en lieten het zelden afweten. Wanneer het dan toch even minder ging, vergaten de tegenstanders te profiteren.
Topspeler Jamie Vardy werd gehaald voor iets meer dan 1 miljoen euro, die andere ster in de aanval, Riyad Mahrez, kostte niet eens de helft. Belachelijke bedragen uiteraard in vergelijking met de sommen die de toppers neertellen voor hun sterspelers. De duurste aankoop van Leicester City, Shinji Okazaki, kostte elf miljoen euro.
Niet de centen van Leicester City maken het verschil, maar wel de tomeloze inzet als motor voor het succes. En de doelpunten van Mahrez en Vardy uiteraard. Twee mannen met een verhaal recht uit een sprookjesboek. Samen met hun ploegmaats schrijven ze aan een nieuw hoofdstuk, gedirigeerd door Claudio Ranieri.
De fans van Leicester City worden stilaan gek, de neutrale voetballiefhebber kan het alleen maar fantastisch vinden. Want of Vardy en co nu straks effectief de titel pakken of niet, hun verhaal van dit seizoen zal sowieso een inspiratie blijven voor velen. Een voorbeeld dat bewijst dat de miljoenen de romantiek van het voetbal nog niet hebben kapotgemaakt, en dat met wilskracht en geloof in eigen kunnen mirakels mogelijk zijn. Niet alleen in Hollywood, maar ook in Engeland.